الگوی کاوشگری چیست؟
کاوشکری هنر و دانش پرسیدن و پاسخ دادن به سوالات است که مستلزم مشاهده و اندازه گیری، فرضیه سازی، تفسیر ، مدل سازی و مدل آزمایی است . این کار به تجربه ، تامل ، شناخت نقاط قوت و ضعف روش های خاص خود بستگی دارد.
رویكرد مكاشفه ای بر تلاش و سخت كوشی مبتنی است. یعنی معلم به طورمستقیم پاسخ نمی دهد، بلكه كوششی دو جانبه، سبب رسیدن به حقایق می شود. روش های اكتشافی همواره باید با تقویت كننده های مناسب همراه باشند. در غیر این صورت،فراگیران از دامنه ی فعالیت خودداری خواهند كرد و باید برای آنان تفهیم شود كه مستقیما˝ به آنها كمكی نخواهد شدو اگر تلاش نكنند به هدف نخواهند رسید .
هدف: دراین الگو جستجوی مفاهیم كاملا˝ به عهده ی دانش آموزان گذاشته می شود و معلم با فراهم آوردن زمینه، فرایند تدریس را به گونه ای هدایت می كند كه فراگیرندگان مفهوم مورد نظر را كشف كنند و راهنمایی های معلم، براساس فعالیت های فراگیرندگان و محتوای آموزش، متفاوت است بنابراین هدف نهایی این الگو پرورش فعالیت های ذهنی و مهارت های فرایندی دانش آموزان است.
كاوشگري ايده پيچيده اي است به معناي بسياري از چيزها ،براي بسياري از افراد ،در بسياري از موقعيت ها .
علاقه ما به كاوشگري در مركز يادگيري كاوش -محور ، ريشه در تجربيات ما به عنوان عالم ،معلم و دانش آموز دارد.آنچه در پي مي آيد يك سري از مطالبي است كه مشام آدمي را با عطر چيزي آشنا مي كند كه از آن به كاوشگري ياد مي شود .تعريفي با حد و رسم منطقي از آن اگر امكان پذير باشد ،احتمالا بسيار محدود كننده خواهد بود.
كاوشگري پرسيدن سوالاتي است .اما نه هر سوالي ؛ بلكه سوالات خوب .سوالاتي كه د ر دسترس هستند، سوالاتي كه مي توانند جواب هاي ناقص يا كامل داشته باشند و سوالاتي كه به آزمون ها و مطالعاتي معنا دار مي انجامند.
كاوشگري هنر و دانش پرسيدن و پاسخ دادن به سوالات است كه مستلزم مشاهده و اندازه گيري ، فرضيه سازي ،تفسير،مدل سازي و مدل آزمايي است .اين كار به تجربه ،تامل شناخت نقاط قوت و ضعف روش هاي خاص خود بستگي دارد.
در حين كاوشگري معلم مي تواند به طرح سوالي بپردازد يا دانش آموزان را وادار نمايد تا سوالات خودشان را مطرح كنند. اين سوالات اغلب باز هستند و فرصتي در اختيار دانش آموزان قرار مي دهد تا بررسي هاي خود را هدايت كنند و پاسخ هايشان را (نه فقط يك پاسخ درست ) خودشان بيابند و به احتمال زياد با سوالات بيشتري روبه رو شوند.
كاوشگري ،كاري است كه عالمان انجام مي دهند.اين كار معمولا به صورت رسمي و نظام مند انجام مي شود و در اين فرآيند در پيكره كلي اطلاعات كه دانش ناميده مي شود ،سهيم مي گردد.
در تجربه كردن علم به عنوان كاوشگري ،دانش آموزان راه و رسم عالم شدن را ياد مي گيرند و به اين ترتيب است كه آنها ياد مي گيرند كه فراتر از صرف مفاهيم و واقعيت ها ،فرآيندهاي مربوط به ايجاد اين مفاهيم و واقعيت ها را بياموزند.
دانش آموزان با كاوشگري به تجربيات عيني و فعال مجهز مي شوند.آنها دست به ابتكار مي زنند ولي در خود مهارت هاي حل مساله ، تصميم سازي و تحقيق را ايجاد مي كنند.اين مهارت ها آنها را به يادگيرنده هاي مادام العمر در مي آورند.
كاوشگري در مراحل مختلف رشد خود به دانش آموزان اين امكان را مي دهد كه روي مسايل مشابه كاركنند و حتي در يافتن راه حل هاي آنها با هم همكاري نمايند .هر دانش آموز بايد از استعدادهاي خاص خود استفاده كند.
كاوشگري ،مستلزم تلفيق رشته هاي چند گانه است .دانش آموزان هنگام بررسي و مطالعه ،سوالاتي را خواهند پرسيد كه شامل علوم تجربي ،رياضيات ، مطالعات اجتماعي ،هنرهاي زباني و مهارت هاي فني و هنري است .
كاوشگري ، مستلزم ارتباط است . دانش آموزان بايد سوالات منسجم و معنادار طرح كنند و نتايج را به صورت شفاهي يا كتبي گزارش نمايند و بدين طريق است كه آنها به يكديگر ياد مي دهند و از يكديگر ياد مي گيرند.
كاوشگري به معلمان امكان مي دهد كه درباره دانش آموزان خود اطلاعاتي داشته باشند و بدانند كه آنها چه كساني هستند چه مي دانند ،چگونه فكرشان را به كار مي اندازند.اين بينش ها معلمان را قادر مي سازد كه دانش آموزان را در كسب علم ياري نمايند.
هنگام كاوشگري معلمان بايد مراقب باشند،زیاد بودن رهنمودها و سوالات و پاسخ ها،كل يادگيري را از فرآيند كاوشگري خارج مي سازدوبه همه آنها جنبه سرگرمي مي دهد .